چنانکه مشاهده می‌شود هر دو گروه از لحاظ اندازه‌های متغیرهای مورد پژوهش با هم تفاوت معنادر (در سطح احتمال ۱ درصد) دارند. به عبارت دیگر اضطراب گروه مضطرب به طور معنادرای از اضطراب گروه افسرده بیشتر است چنانکه افسردگی در میان گروه افسرده از افسردگی در میان گروه مضطرب بیشتر است؛ به عبارت دیگر دو گروه مورد نظر از لحاظ افسردگی و اضطراب آن اندازه با متفاوتند که می‌توان به گونه‌ای معتبر طرحواره‌های فعال در میان آزمودنی‌های مضطرب را از طرحواره‌های فعال در میان آزمودنی‌های افسرده تفکیک کرد. دشواری روش‌شناختی غالب پژوهش هایی که به مقایسه طرحواره های افراد افسرده و مضطرب پرداخته اند آن است که معمولاً افسردگان آن اندازه مضطرب هستند که نمی‌توان طرحواره‌های فعال در میان آنها را به افسردگی نسبت داد؛ همین مشکل، اگر چه در ابعادی کوچکتر در مورد مضطربان وجود دارد.
در مورد وجود یا عدم طرحواره فعال در هر یک از گروه‌های سه‌گانه افسرده، مضطرب و بهنجار به نظر می‌رسد که عدد ۱۷ انتخاب محتاطانه و مناسبی باشد؛ از نظر یانگ و همکاران (۱۳۸۹، ص ۱۰۶) وجود حداقل سه نمره ۵ برای هر طرحواره «…معمولاً از نظر بالینی به این معناست که طرح‌واره در ذهن بیمار وجود دارد». از آنجا که هر طرحواره با پنج گویه سنجیده می‌شود و ارزش هر گویه از یک تا شش متغیر است و کمترین ارزش عددی محتمل برای دو گویه باقیمانده یک است، کمترین عدد ممکن برای فعال بودگی طرحواره ۱۷ خواهد بود: ۵+۵+۵+۱+۱=۱۷. بنا بر این نقطه برش ۱۷ و بالاتر در این پژوهش به معنای فعال بودن طرحواره و کوچکتر از ۱۷ به معنای عدم فعال بودن طرحواره در گروه های پژوهش در نظر گرفته شده است.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۴-۲-۱- فرضیه اصلی پژوهش
برای آزمودن فرضیه اصلی پژوهش دال بر تفاوت داشتن طرحواره‌های فعال در میان گروه افسرده و مضطرب، میانگین اندازه طرحواره‌های هجده‌گانه در هر یک از این دو گروه از طریق آزمون t مستقل مقایسه شد که نتایج آن به تفکیک حوزه‌های پنجگانه طرحواره‌ای در زیر نشان داده شده است.
جدول ۴-۷ : نتایج آزمون t برای مقایسه میانگین‌های طرحواره‌های حوزه گسستگی و طرد در دو گروه افسرده و مضطرب