تیمار ۴

تیمار ۵

شکل ۳-۵- تغییرات بافت شناسی ایجاد شده در شش‌ها در تیمارهای مختلف با بزرگ‌نمایی‌های ۴، ۱۰ و ۴۰ عدسی شیی.
تلفات ناشی از آسیت:
میزان تلفات ناشی از آسیت بعد از ۲۱ روزگی (القاء آسیت از طریق کاهش دمای پرورش) به صورت هفتگی تجمعی در تیمارهای مختلف آورده شده است و آنالیز داده‌ها با بهره گرفتن از آزمون کای اسکویر صورت گرفت و نتایج به صورت شکل ۳-۶ آورده شده است. بالاترین درصد تلفات در تیمار ۱ (آرژنین در سطح NRC سال ۱۹۹۴) و کم‌ترین آن در تیمار ۳ (۱۰ درصد آرژنین بالاتر از توصیه NRC سال ۱۹۹۴) مشاهده گردید (به ترتیب ۷/۴۸ و ۱۳/۱۸ درصد).
شکل ۳-۶- اثرات تیمارها بر درصد تلفات آسیت بعد از ۲۱ روزگی به صورت تجمعی.
آزمایش ۴:
مقدمه
در این آزمایش از روغن ضایعاتی در جیره استفاده گردید که تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیره شاهد دارای ۵۰/۵ درصد روغن ضایعاتی در سه مرحله آغازین، رشد و پایانی. ۲- شاهد + آنتی‌اکسیدان (آنتی‌اکسیدان‌های مورد استفاده شامل ویتامین E در سطح ۱۵۰ واحد بین‌المللی دی ال آلفا توکوفرول، ویتامین C در سطح ۳۰۰ میلی‌گرم در کیلوگرم، و سلنیوم آلی سل پلکس در سطح ۱۵/۰ میلی‌گرم در کیلوگرم بود). ۳-شاهد + آنتی‌اکسیدان + ۱۰ درصد آرژنین بالاتر از توصیه NRC سال ۱۹۹۴٫
صفات عملکردی:
نتایج بدست آمده از صفات عملکردی در این آزمایش در جدول ۳-۲۰ آورده شده است که به تفکیک در زیر آورده می‌شود.
خوراک مصرفی:
در دوره آغازین و پایانی تیمارها اثرات معنی‌داری بر خوراک مصرفی نداشتند (۰۵/۰P>). اما در دوره رشد تیمار آنتی اکسیدان + آرژنین به طور معنی‌داری خوراک مصرفی را نسبت به شاهد و تیمار آنتی‌اکسیدان کاهش داد (۰۰۵/۰P=).
افزایش وزن:
اثرات تیمارها بر افزایش وزن در جدول ۳-۲۰ نشان داده شده است. همان‌طور که مشاهده می‌گردد تنها در دوره رشد، افزایش وزن در تیمار آنتی اکسیدان + آرژنین به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها کاهش یافت (۰۲۸/۰P=).
ضریب تبدیل خوراک:
در دوره آغازین و پایانی تیمارها اثرات معنی‌داری بر ضریب تبدیل خوراک نداشتند (۰۵/۰P>). اما در دوره رشد اثرات تیمارها بر ضریب تبدیل خوراک معنی دار بود (۰۴۱/۰P=)، به‌طوریکه ضریب تبدیل در تیمار آنتی‌اکسیدان + آرژنین به طور معنی داری نسبت به شاهد بهبود یافته بود (کاهش یافته بود) تیمار دارای آنتی‌اکسیدان حد واسط این دو تیمار قرار گرفته بود.
نیتریک اکساید و اندوتلین ۱ در سرم و سرخرگ ششی:
نتایج بدست آمده از بررسی اثرات تیمارها بر غلظت نیتریک اکساید و اندوتلین ۱ در سرم و بافت سرخرگ ششی در جدول ۳-۲۱ آورده شده است.
نیتریک اکساید:
تیمارها اثرات معنی داری بر غلظت نیتریک اکساید در سرخرگ ششی نداشتند (۱۲۰/۰P=). اندازه‌گیری غلظت نیتریک اکساید در سرم نشان داد که در ۲۱ روزگی تیمارها اثرات معنی‌داری بر غلظت نیتریک اکساید نداشتند هرچند غلظت نیتریک اکساید در تیمار آنتی‌اکسیدان + آرژنین به صورت عددی و غیر معنی دار افزایش یافته بود. در ۴۸ روزگی بالاترین غلظت نیتریک اکساید در تیمار آنتی‌اکسیدان + آرژنین مشاهده شد که به طور معنی‌داری بالاتر از تیمار آنتی‌اکسیدان بود (۰۴۴/۰P=) و شاهد بین این دو مقدار قرار داشت.

جدول ۳-۲۰- تأثیر تیمارها بر صفات عملکردی جوجه‌های گوشتی در سه دوره آغازین، رشد و پایانی.

آغازین.

رشد.

پایانی.