• ارائه خدمات در کشورهای منتخب خارجی
  • استفاده از دانش و تخصص موجود در شرکت در جهت تولید محصولات اختصاصی
  • حرکت به سمت فعالیت به صورت پیمانکاری عمومی
  • بهبود ساز و کار تولید، ارتقاء و بهروزرسانی تکنولوژی
  • توسعه فعالیتها در زمینه های برق و ابزار دقیق
  • تولید تجهیزات و قطعات سطوح صفر و یک اتوماسیون صنعتی

اولویتبندی گزینه ها و انتخاب استراتژیهای اصلی
همانطور که در فصل سوم عنوان شد، اولویتبندی و انتخاب استراتژیهای اصلی میتواند از طرق مختلفی مانند روش های تصمیمگیری، ابزارهای مدیریتی، روش های اقتصاد مهندسی، روش های آماری و یا اجماع نظر خبرگان صورت پذیرد. بدین منظور در ابتدا روش های ممکن بررسی گردید تا انتخاب و اولویتبندی استراتژیها که یکی از بخشهای مهم تدوین استراتژی میباشد، به صورت کارا انجام گیرد.
یکی از روش های ممکن، بکارگیری ابزارهای مدیریتی به ویژه ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی[۱۰۲] میباشد. در این ماتریس هریک از گزینههای استراتژی نسبت به تکتک عوامل چهارگانه داخلی و خارجی سنجیده میشوند. از آنجا که در این پژوهش علاوه بر عوامل چهارگانه، منابع نیز در تدوین استراتژیها نقش دارند، ماتریس مذکور نمیتواند از کارایی کامل برخوردار باشد. حتی اگر بخواهیم مانند روش این ماتریس، گزینههای استراتژی را با هریک از عوامل و منابع مقایسه کنیم، به دلیل زیاد بودن تعداد گزینه ها، مقایسات زیادی باید انجام شود که علاوه بر صرف هزینه و زمان قابل توجه، احتمالاً از دقت کافی نیز برخوردار نخواهد بود. ابزارهای مدیریتی دیگری مانند روش ACCEPT نیز وجود دارد که بر اساس معیارهای امکانپذیری[۱۰۳]، هزینهسازی[۱۰۴]، عوارض جانبی[۱۰۵]، اثربخشی[۱۰۶]، مقبولیت[۱۰۷] و زمانبری[۱۰۸] اقدام به اولویتبندی گزینههای استراتژی مینماید[۱۰۹]. اگرچه این روش از لحاظ اجرایی امکان پذیر بود، اما به دلیل این که اولاً معیارها دارای وزن نبودند، ثانیاً به برخی معیارهای موردنظر ما نظیر ارتباط با منابع سازمان و مزیت رقابتی توجه نشده بود، از این روش استفاده نگردید.
روش ممکن دیگر، روش اقتصاد مهندسی بود. اما این روش مورد استفاده قرار نگرفت. زیرا اولاً کسب دانش لازم آن نیاز به زمان داشت، ثانیاً بررسی تک تک گزینه ها با معیارهای مالی و اقتصادی باعث ایجاد پیچیدگی و صرف زمان زیادی میگردید.
یکی دیگر از روش های قابل استفاده، روش های آماری میباشد. روش های آماری به دو دسته پارامتری و ناپارامتری تقسیم میشود. روش های آماری پارامتری به دلیل نیاز به داده های زیاد (بیش از ۳۰ داده) امکان پذیر نبود. زیرا تعداد افراد با صلاحیت کافی برای پاسخگویی به سؤالات مرتبط با اولویتبندی استراتژیها، محدود بود. روش های آماری ناپارامتری یکی از گزینههایی بود که مشکل تعداد پاسخدهندگان را نداشت، اما به دلیل اهمیتی که بحث اولویتبندی استراتژیها داشت، از روش پرسشنامه و تحلیل آماری به روش مذکور استفاده نگردید. زیرا اعتقاد بر این بودکه در صورتی که اولویتبندی استراتژیها با همفکری و بحث اعضای کمیته راهبری بر روی تکتک گزینه ها انجام گیرد، امکان ایجاد همسویی بین نظرات بیشتر خواهد بود و بر کارایی اجرای استراتژیها نیز خواهد افزود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

روش های تصمیمگیری چندمعیاره[۱۱۰] نیز قابلیت انجام اولویتبندی گزینههای استراتژی را دارا میباشند. این روش های تصمیمگیری به دو دسته عمده تقسیم میشوند: روش های چندهدفه[۱۱۱] (MODM) و روش های چند‌مشخصهای[۱۱۲] (MADM). از مدلهای چندهدفه معمولاً به منظور طراحی و از مدلهای چندشاخصه به منظور انتخاب گزینه برتر استفاده میشود. [۵۶] لازم به ذکر است که در مدلهای چندهدفه، گزینه ها از قبل مشخص نیستند ولی در عوض مجموعهای از توابع هدف برای بهینه شدن، تحت مجموعهای از محدودیتها وجود دارند. در مقابل، در مدلهای چند مشخصهای، تعدادی گزینه از پیش تعیین شده وجود دارند. این گزینه ها با توجه به شاخصهای مطرح در مسأله با هم مقایسه میشوند و گزینه یا گزینههای برتر انتخاب میشود. از این رو روش های چند مشخصهای، با مسألهی ما یعنی اولویتبندی گزینههای استراتژی و انتخاب گزینههای برتر مطابقت دارد. یک مسئله تصمیم‌گیری چندمشخصه‌ای از چندین جزء به شرح زیر تشکیل می‌گردد[۵۷] :

  • گزینه‌ها[۱۱۳]: گزینه‌ها نشان‌دهنده فعالیت‌ها یا اقدامات در دسترس و قابل انتخاب برای تصمیم‌گیرنده می‌باشند. عموماً فرض می‌شود که تعداد گزینه‌ها محدود است و می‌تواند از دو تا صدها مورد قابل تغییر باشد. همچنین فرض می‌گردد که گزینه‌ها می‌توانند غربال، اولویت‌بندی و در نهایت رتبه‌بندی شوند.
  • مشخصه‌ های چندگانه: هر مسئله MADM در ارتباط با چندین مشخصه است. مشخصه‌ ها برگرفته از اهداف یا معیارهای تصمیم‌گیری بوده و نشان‌دهنده ابعاد مختلفی هستند که گزینه‌ها از آن منظر قابل مشاهده می‌باشند.
  • اوزان تصمیم[۱۱۴] : اغلب روش‌های MADM نیاز دارند که اهمیت وزنی مشخصه‌ ها از پیش تعیین شده باشد. عموماً این وزن‌ها نرمال شده تا جمع آن‌ ها برابر با یک شود.
  • ماتریس تصمیم[۱۱۵] : یک مسئله MADM می‌تواند به آسانی از طریق یک ماتریس تصمیم نمایش داده شود. ماتریس تصمیم A یک ماتریس N×M بوده که جزء aij نشان‌دهنده عملکرد گزینه Ai وقتی که برحسب مشخصه Cj ارزیابی می‌شود (برای i = 1,2,…,M و j = 1,2,…,M)، می‌باشد. از این مقادیر عملکرد با عنوان امتیازات یا اطلاعات ترجیحی[۱۱۶] نیز یاد می‌شود. همچنین wj بیانگر وزن مشخصه j ام (به ازای j = 1,2,…,N) می‌باشد. بر این اساس، ساختار یک ماتریس تصمیم به صورت شکل۴-۷۷ قابل نمایش است:
 

مشخصه‌ ها

 

…

گزینه‌ها

 

…

 

…

 

…

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...